داستان بازی، از جایی آغاز می‌شود که گروهی از سرباز‌ها با حضور نیرویی از CIA به اسم الکس، به منطقه‌ای نفوذ می‌کنند تا گاز‌های شیمیایی کشنده‌ای را که در آن نگه‌داری می‌شوند به‌دست بیاورند.

اما این حمله با ورود دشمنانی ناشناس ناکام می‌ماند و گاز‌ها هم به‌دست آن نیرو‌ها می‌افتند. در ادامه فرمانده نیرو‌های آمریکایی، از یک چهره آشنا و بسیار محبوب یعنی کاپیتان پرایس خودمان برای پیدا کردن این گاز‌های کشنده که تهدیدی جدی به‌حساب می‌آیند، کمک می‌خواهد و از اینجا به بعد شاهد آغاز رسمی ماجراهای داستانی بازی هستیم. اما اجازه بدهید جزییات بیشتر داستان را برای‌تان لو ندهم و به‌جای آن، بیشتر به بررسی کیفیت این بخش از بازی بپردازیم.

چیزی که بیشتر از همه در مورد کمپین داستانی مدرن وارفر دوست داشتم، روایتی تاریک و واقع‌گرایانه از جنگ است که در آن شاهد هستیم.

راستش را بخواهید، بازی‌های شوتر جنگی خیلی راحت می‌توانند درگیر کلیشه‌های نبرد خیر و شری شوند که بارها و بارها در بازی‌ها و فیلم‌های مختلفی آن را دیده‌ایم و همیشه یک جناح خیر با یک جناح تاریک و شر روبه‌رو می‌شود و نتیجه نهایی هم که از همان ابتدا قابل حدس است. اما خب مدرن وارفر، تلاش خیلی زیادی کرده تا بتواند از این کلیشه‌ها، فاصله بگیرد و به‌جای آن نشان بدهد که در یک جنگ بی‌رحم که فاصله بین مرگ و زندگی در آن به اندازه مدت زمان لازم برای شلیک یک گلوله است، هیچ‌کس معصوم و عاری از گناه نیست و در مواقع لازم همه برای بقا، باید روی یک سری اصول اخلاقی پا بگذارند.